Ninanana (Luciano Ravasio)

Piœv, piœv, al piœv

bell popin serra jo i œgg

qe la noit l'è longa longa

e mé te cœnte una pansonga.

Al trona, fœlmegn, sœmeleg

dorma, dorma bell s'ciet

sont qé aprœv, sont qé vixina

e te strenje la manina.

Al voxa ol vent, la noit l'è scura

anc'pò la mama la g'ha pora

la ten in braç ol so s'cietin

e la canta a bellasin.

Ma la ven fo' dei nivoi la luna

e la par anc'pò lee una cuna

ol ciel adess l'è una stellada

la tempesta (dorma) l'è passada.

Niv, fioca, al fioca

la to mama la se impioca

anc'pò a 'l s'cietin l'è dree a insognar-s

de fo' ol mond l'è de bombass.

Bianc, quiet, d'arjent

al sta trig per un moment

e 'l se cura qualc ferida

dopo al corr anc'mò in salida.

Nina nana poponin

requia, possa anc'mò un falin.

Dorma, dorma anima mea

qe 'l papà l'è a l'ostarea.

La so cuna adess l'è qella

quando al g'ha un quatrin in scarsella

allora al teta i fiasc de vin

e po al ronfa, ma al par un anjelin.

Piœv, piœv, al piœv

anc'pò la gata la fa l'œv

ol micin l'impeza ol fœg

ol professor al salta in leit

ol poponin l'è deventad vegg.