A'l mè pais (Gianluca Gennari)

I prim filon de lux, qei del sol,

i passa denter dei scur de una finestra de la mè cà.

I porta ind la stanza un oltre dé qe al me fa pensar

a la jornada malada qe ier g'hoo passad in citaa.


Fora de la mè cà se va un poo plussee a pian de qei dei palaz,

notre sè qe sem sempre ‘se sem adree a far.

Tœt intorne g'hem le montagne e qi volta el fen,

qé indove el lavorar al te fa vonciar sempre le man.


Sont saltad jo dal bus e sont vignid a cà,

g'hoo tacad a correr, sè, col magon.

Mé stoo ben quand sont a’l mè pais,

Mé stoo ben quand sont a’l mè pais,

Mé stoo ben quand sont a’l mè pais,

a’l mè pais.


Qé sem in quatre gats e un poo crapon ma se volem ben,

té, preocupes miga, qé g'è miga de noiar-s:

Tœts quants qé i se fa in quatre a part un qualqedun,

g'hem anc’pò a’ notre un quai pantelon ma, quand sem fora de cà sem con qi g'hem a qe far.


In jir g'è odor de stalla e de jent qe lavora, g'è el profœm del san.

Té ta podet star qé un dé o ta tornet plu a cà.

Se sent anc’pò a’ l'incens a volte quand qe fa freid e al te scolda denter,

ogne tant al te taca un poo in gola ma l'è miga certo l'odor de citaa.


Sont saltad jo dal bus e sont vignid a cà,

g'hoo tacad a correr, sè, col magon.

Mé stoo ben quand sont a’l mè pais,

Mé stoo ben quand sont a’l mè pais,

Mé stoo ben quand sont a’l mè pais,

a’l mè pais.


Sont saltad jo dal bus e sont vignid a cà,

g'hoo tacad a correr, sè, col magon.

Mé stoo ben quand sont a’l mè pais,

Mé stoo ben quand sont a’l mè pais,

Mé stoo ben quand sont a’l mè pais,

a’l mè pais.

Share this page